De Pantanal

Haha, eindelijk! Van het drukke stadsleven van Sao Paulo vertrekken we per bus naar de Pantanal om wildlife te spotten!! 19 uur zweten en puffen en pufjes later (met een tussenstop in Campo Grande) komen we eindelijk aan in Buracas das Piranhas.

De Pantanal staat bekend als grootste moerasgebied ter wereld, en wordt dan ook beschermd door het WNF. Ter vergelijking, het gebied is zelfs nog groter dan Frankijk!! De Pantanal strekt zich uit over Brazilië, Bolivia en Paraguay en is het leefgebied van o.a. de Jaguar, de Poema, de Kaaiman, de Reuzenotter, het Reuzengordeldier (ofwel armadillo), diverse apen (we hebben jouw soort helaas nog niet gevonden, rob), de Anaconda, diverse andere slangen en hagedissen en natuurlijk niet te vergeten het symbool van de pantanal, de Capibara.

Rond 22.00u ´s avonds komen aan bij onze lodge, waar we nog ff snel babbelen met één van onze gidsen voor de komende dagen, ff gevraagd of hij de volgende dag een Kaaiman met zijn blote handen wil vangen… te gevaarlijk voor de tijd van het jaar zegt ie, pussy!!! Ben je nou een Indiana Jones of wat?! Na een wat laat diner en een heerlijk koud biertje besluiten we te gaan slapen om fit te zijn voor de volgende dag om flink wat wildlife te spotten.

Rise and shine!! Vroeg opstaan om rond 8.30u met de boot stroomopwaarts te worden gedropped om vervolgens zelf terug te kanoën, een bijzondere ervaring opzich, want we spotten diverse kaaimannen en vogels. Rond lunchtijd arriveert een grote groep van ongeveer 30 man bestaande uit Australiërs, Britten, Canadezen enz. bij de lodge die ons zullen vergezellen op de Farm, waar we later op de middag naar toe scheuren (in één of andere vrachtwagen) a la Jan de Rooij in zijn beste dagen. Voordat we dieper de wildernis in trekken naar de Farm hebben we eerst nog een boottripje waar we diverse kaaimannen en apen spotten.

Aangekomen op de Farm, spullen droppen bij de hangmat, douchen en dineren maar om er vervolgens een gezellig avondje van te maken bij het kampvuur. We zijn echt stoere mannen, want we zijn niet alleen Nederlands, maar we babbelen wat met de gidsen, we sprokkelen wat hout in het pikkedonker voor het kampvuur, drinken bier (want dat doen stoere mannen, ja!) en smoken nog een pretsigaret om de avond mee af te sluiten. Ja mam, we weten het, maar we moesten wel. Jij hebt niet gezien wat een joekel van een mes die kerel bij zich droeg. Hij sliep er zelfs mee. Ach wat, jullie zijn zelf hippies geweest.

De volgende morgen worden we met een gil wakker... we slapen namelijk in één grote kamer met 32 man (idd ook met vrouwen) in hangmatten en die ochtend probeert een Ier zijn schoen aan te trekken, zit er een *ucking Tarantula (giftige spin, zo groot als je hand) in zijn schoen... lekker dan!! Na het ontbijt maken we ons op voor het paardrijden, weer een ervaring rijker en een illusie armer waarschijnlijk, want een gallop gaat je niet in de koude kleren zitten, laten we zeggen dat de kans om ons voort te planten na deze ochtend niet meer 100% is. Tijdens de twee uur durende rit spotten we diverse kaaimannen, vogels, slangen, herten en muggen.

In de middag wordt het tijd om onze mouwen op te stroken, want zoals echte Pantaneiro´s betaamt gaan we Piranha-vissen... we wandelen de boerderij af op zoek naar een mooi afgelegen meertje omringd door kaaimannen en Capibara´s en waarschijnlijk nog wat ander addergebroed... Het is de bedoeling dat je tot aan je middel in het water gaat staan tussen de piranha´s, zegt die gek van een Paulo onze gids, enkele durven het aan, waaronder Hollands glorie en nog een paar ander Aussies. En ja hoor, Chris slaat de ene na de andere piranha aan de haak, uiteindelijk vangt “ Piranha-boy” 15 piranha´s, ik moest het doen met een bescheidener aantal, één piranha voor mij.

Ook zoiets, de hitte in de Pantanal, soms echt niet uit te houden, de temperatuur loopt in de zomer op tot een gemiddelde van meer dan 40 graden C. En vandaag was het er echt eentje die zeker tegen de 45 aanzat, wat weer als gevolg heeft, dat er in de avond echt tig insecten actief zijn. Ons laatste avondje bij kampvuur eindigt dan ook vrij snel aangezien de ene na de andere insect in je gezicht vliegt.

De laatste dag in de Pantanal bestaat uit een ochtend hiken door de wetlands (die trouwens nog niet zo wet waren, omdat het regenseizoen pas net begonnen was) met een groep van zo´n tien man trekken we de wildernis in op jacht naar de Anaconda´s, Jaguars en de Poema´s... We hiken door een gebied rijk aan gras, moeras en kleine stukjes bos. Na een klein half uurtje spring ik een gat in de lucht (van angst, niet van blijdschap), want één of ander snel beest, sprint tegen mijn schoen aan!!! Damn, ik dacht ff dat het een slang was of wat dan ook... uiteindelijk bleek het gewoon een jonge Armadillo (een halve centimeter lang) te zijn. De rest van de hike spotten we verschillende soorten vogels, apen en kaaimannen. En na ruim een uur spotten we toch wel de hoofdprijs, want net nadat we de bosjes uitlopen, zien de gids en de eersten van de groep (waaronder Stefan) een glimp van een zwarte poema, weliswaar 50 meter verderop, wegsprintend de bosjes in, maar toch...

In de middag eindigt ons avontuur in de Pantanal, wat echt een schitterend natuurgebied is en zeker een aanrader is om te bezoeken!!!

p.s. Helaas zijn niet alle foto´s van de Pantanal beschikbaar, er zijn er namelijk een aantal verloren gegaan op CD :(...