Sao Paulo

Aiaiai. Laat ik beginnen ons te verontschuldigen voor onze trage berichtgeving. Het staat ons iedere keer weer een beetje tegen om in deze tropische temperaturen onze tijd te spenderen aan een lange internetsessie. Als je tegelijkertijd aan je eigen zwembad kan liggen of ergens op een terrasje in hartje Buenos Aires kan zitten of ergens in een heerlijk park kan liggen. Hoop dat jullie het begrijpen.

Maarja, Sao Paulo is het onderwerp van dit bericht. Daar waren we gebleven. Naja, we zitten in ons nieuwe bericht alweer in de Pantenal... Pfff, komt ie dan. Na een lange sessie van het ene adembenemende strand naar de andere lanas de noordoostkust van Brazilie was het tijd om zuidwaarts te keren. Vanuit Fortaleza vlogen we naar Sao Paulo. Dit keer was de afstand toch echt iets te groot om met de bus te gaan. Vijf uur vliegen leek ons een beter plan. Alleen valt het niet mee om een ticket te bemachtigen voor een buitenlander, zelfs voor een met een creditcard. Maar goed, een paar taxiritjes, internetsessies, zoektochten naar mensen met een Braziliaans sofinummer verder, heb je ze dan eindelijk. Sao Paulo is een stad met alweer bijna 20 miljoen inwoners, meer dus dan in heel Nederland wonen. Daarom hadden we ons ook verheugd op het uitzicht vanuit het vliegtuig op zo´n enorme metropool. We hadden het kunnen weten: laaghangende bewolking. Achja, het uitzicht op de landingsbanen was ook niet verkeerd. En regen, sinds lange tijd. Welkom in Sao Paulo.

We waren redelijk kapot aangekomen aangezien we in onze laatste nacht maar een paar uur slaap (waarvan een gedeelte op de bank van ons oude hostel in Fortaleza) hadden vanwege de diverse busoverstappen. Even een drankje en dan het bed in. Althans, dat was het plan. We hadden nog geen rekening gehouden met Marcel. Een Braziliaan die het in Barcelona probeert te maken als kok, maar door zijn zakenpartner in de steek gelaten werd en nu zijn tijd zit te verdoen in een hostel. Hij vond het noodzakelijk om ons op onze eerste avond wegwijs te maken in Villa Madelena, een van de betere uitgaansbuurten van Sao Paulo. Ok, als je erop staat, een klein biertje kan geen kwaad. Een paar uur verder vonden we ons terug in een van de vele barretjes aldaar, lurkend aan de cachaça. Een typisch Braziliaans drankje, met een iets te hoog alcoholpercentage voor zo´n eerste avond. De volgende dag was er niet veel van ons over.

Het bleek een voorbode te zijn voor wat er komen ging. In totaal zijn we zo´n 10 dagen in Sao Paulo verbleven. Waarvan we zo´n 2 dagen niet uitgeweest zijn. Was ook mede te wijten aan vrienden die we daar hadden. Marcel, Bruno en zijn vriendin (naam ben ik ff vergeten, oeps) kenden we van onze eerste avond. En Fabricia woont ook in Sao Paulo en die kenden we nog uit Morro de Sao Paulo. Kwam nog eens bij dat Andrew (ook Morro de SP) een paar dagen na ons ook in Sao Paulo arriveerde. En die schoften moesten ons allemaal zo nodig mee uit nemen. De sightseeing die we in onze eerste week gedaan hadden, hadden we dan ook voornamelijk beperkt tot een stijlonderzoek van de diverse uitgaansgelegenheden. Deels cultureel verantwoord, jaja. We zijn naar een moderne-dansvoorstelling gegaan. We waren er niet naartoe geweest als Fabricia en haar vriendin Ana Paula ons niet hadden meegenomen, maar toch. Een vriendin van hun zat in de dansgroep. Even kijken, nee, voor de rest was het toch voornamelijk blik op oneindig en uitgaan met onze donder. We hadden de grote stad gemist en dat gingen we nu even goedmaken.

We zijn ook nog op een traditionele Braziliaanse lunch beland. Fabricia wilde ons graag uitnodigen bij haar familie, die een uur rijden van Sao Paulo, in Campinas woont. Gelukkig was het een zondag, en waren we redelijk brak de auto ingestapt. Niet wetende dat we bij ontvangst aan de voltallige familie voorgesteld gingen worden. En dat zijn er een hoop kan ik je vertellen. Toch net iets groter dan het gemiddelde autochtone Nederlandse gezin. En blijkbaar hoort daar gelijk een zuippartij bij. Hier een sterk drankje en daar nog een. Probeer dan maar eens in je beste Portugees uit te leggen dat je een beetje brak ben en het aanbod accepteert, maar nu echt even moet overslaan. Dat zat er dus niet in. Zuipen dus maar. Om het over vreten nog maar niet te hebben. Een half bord leeg, betekent dat oma er nog even flink wat scheppen bij kan doen. Voelt dan toch wel weer een beetje als thuis. En je moest alle gerechten geprobeerd hebben, want ieder lid van de familie had een ander gerecht gemaakt en je wil natuurlijk niemand teleurstellen. Je bent toch te gast. Niet verbazingwekkend was dat de hele familie en bezoek na afloop van de eet-en-drink-marathon voor pampus lag. Maar wel mooi om meegemaakt te hebben.

In onze laatste paar dagen hebben we toch net even wat meer van de stad gezien. De stad is wel onwerkelijk groot dus we hebben ons beperkt tot de meer interessante buurten. Zoals Avenida Paulista, een van de grootste boulevards ter wereld en het commerciele hart van de stad. En het oudere stadscentrum, waar meer gave, klassieke gebouwen stonden dan we verwacht hadden. Hier en daar nog een museumpje, een parkje, en een tentoonstelling over architectuur (die is voor jullie paps en mams, ben ik toch nog studietechnisch verantwoord bezig he), ter ere van Oscar Niemeyer.

Ja, Sao Paulo had ons in positieve zin verbaasd. We hadden trek in de grote stad, maar waren toch een beetje huiverig voor haar criminele imago. Ieder weekend zouden er zo´n 65 mensen in Sao Paulo neergeschoten worden. Klinkt toch redelijk arelaxt. Naja, dat was blijkbaar in de ver-van-mijn-huis-show. Kan ook wel kloppen, die stad is zo ontzettend groot.Dat was nog het meest vervelende. De afstanden. Lopend kon je maar een beperkt deel van de stad bestrijken. Taxi´s en metro´s (maar niet ´s avonds) waren noodzakelijk maar maakten ons verlbijf wel een stukje duurder. Dat Sao Paulo het economische hart van Brazilie is, was ook wel te merken in de architectuur en alle prijzen. Ook in de kroeg waren de prijzen bijna Europees hoog. Soms zelfs nog hoger. Gelukkig werden we vaak genoeg rondgereden door onze Braziliaanse vrienden. That´s what friends are for, right?

Nou kusjes en hopelijk tot gauw.